عزف منفرس
شعر: محمد عبدالرازق زهيري
من عينى الكلمه بتطلع تنزف دم
يلاغينى انينى من جواى اهتم
واهرب من غم المم
... للهم الشامل واللى اعم
****
واحساسك منى المش راسى
خدنى للتوهه وسيبنى
وهمنى بزهر زمانى
المبنى على حزنى
اتارينى ف شوقك
صبرى غلبنى
وحنينى ليوم القرب تعبنى
وغريمى ف حبك عيبنى
لانى ف شدة عسرى
باتحامى ف ضلة بيتى الشعرى
واطفى ف جوفه
لهيب النفس المشبوبه
واتنسم بين كلماته
روايح عصرى
ويمر اليوم المتعافى
اطاطيله كتافى
واحنى كفى المعطوبه
واتخبى ق طهرى
واتحمل يومى المتخاذل
وندالة عذرى
وسنين الحسره المدهونه
باسايا البدرى
الراميه شباكها ف وجدانى
تتشعب فى عيون شريانى
وتعتم ندهة اشجانى
تجبرنى اجرجر اكفانى
واشتت صبرى المتعافى
وياقلبى ياللى عليك مجنى
فى هوايا تكون انت الجانى
والقمرى الغجرى المتعجرف
سكران من طولة بال صبرى
يتنهد زفرة احزانى
ويحرك موال اشجانى
وشقانى بصوته ماشجانى
عمال يوعدنى بامانى
ومازال يعاتبنى باغانى
****
وان غنى القمرى
كلام تلميح
لاهو مغنى صحيح
ولابيه تصريح
****
باتوا المجاريح
طب فين باتوا
فى مهب الريح
ومطباته
بتهز مليح
رغم ثباته
ونبات الارض
ياعم امين
لابينفع فرض
ولا التموين
وان هان العرض
ياقلبى حزين
والطهر اتبرا م الاحباب
واختلطوا شبابها
مع الشياب
وان عاب الاصغر
عيل عاب
وان ضل الاكبر
جحش وساب
واحنا ماعليكى
سوى الاغراب
نمدح مانلاقى
سوى استغراب
والمدح ماعاد
يجمع احباب
فامانه تحوشوا
عنى الريح
دنا حبى كتبنى
من المجاريح
ليست هناك تعليقات:
إرسال تعليق